czwartek, 14 lutego 2013
Olympusa OM-D E-M5
07:12 | 
Autor:
Unknown |
Aparat wyposażono w sanki montowania zewnętrznej lampy błyskowej. Olympus nie wyposażył OM-D we wbudowaną lampę błyskową, ale dodaje do aparatu małą zewnętrzną lampę. Aparat ma odchylany tylny ekran typu OLED. Niestety nie został on umieszczony na przegubie. W tworzeniu szkieletu tego modelu wykorzystano stopy magnezu.Model OM-D ma menu klasycznie zaprojektowane. Jest ono analogiczne do występującego we wszystkich aktualnie produkowanych modelach bezlusterkowców tego producenta. Po chwilowym zapoznaniu się z nim można bezproblemowo obsługiwać większość funkcji. W kategorii intuicyjność obsługi przyznajemy mu 5 punktów. Producenci we współczesnych modelach starają się zapewnić jak najlepszą jakość i wielkość obrazu obserwowanego na ekranach aparatów. Dlatego też model ten wyposażono w duży 3-calowy ekran z możliwością regulacji jasności i wyświetlania kolorów. W OM-D jest on uchylny w zakresie 80° w górę i 50° w dół. Wykonano go w technologii OLED i ma rozdzielczość 610 tys. punktów. Jest dotykowy, co zwiększa możliwości kreatywne fotografującego. Ekran oddaje dosyć wiernie kolory. W ciemnych pomieszczeniach ekran Olympusa najmniej smuży w porównaniu z konkurencyjnymi modelami przez nas testowanymi.Olympus stosuje inną technologię w wizjerze (LCD), a inną w ekranie (OLED). Przez to występuje niewielka niezgodność odwzorowania barwnego. Sytuacja staje się mało komfortowa dopiero w tym momencie, w którym patrząc przez kilka minut na ekran, zaczniemy używać wizjera. Niemniej przyznajemy Olympusowi 5,5 punktu za ekran. OM-D ma wizjer elektroniczny o rozdzielczości 1 440 000 punktów. Dodatkowo Olympus w swojej ofercie ma opcjonalne wizjery ze zmiennym kątem obserwacji VF-1 i VF-2. Tak jak i ekran, w ciemnych pomieszczeniach wizjer Olympusa trochę mniej szumi (kolorowa „morka”) niż w testowanym modelu konkurencyjnym. Odświeżanie obrazu jest na wysokim poziomie i umożliwia przyjemne kadrowanie aparatem trzymanym przy oku nawet podczas wykonywania zdjęć seryjnych. Ocena: 5,5 punktu
Zacznijmy od przetwornika. Olympus ze względu na wymiary swoich przetworników nie zabija się o palmę pierwszeństwa w wojnie na piksele. Choć trzeba przyznać, że w modelu OM-D zastosowano matrycę Live-MOS z 16 mln pikseli, czyli największą rozdzielczością, jak do tej pory, w aparatach tej firmy. Maksymalna wielkość wydruku ze zdjęcia sfotografowanego tym aparatem wynosi 29,3×39 cm (4608×3456). Wymiary wydruków uzyskane z Olympusa nie są oszałamiające, jednak dla większości użytkowników (w tym części profesjonalistów) wystarczające. Ale rozdzielczość to nie wszystko.Sprawdźmy inne parametry. Zakres dostępnych ustawień ISO Olympusa to ISO 200–25 600. Jednak z góry wiadomo, jak w przypadku każdego aparatu, że wartość najwyższa jest wartością „awaryjną”, z której rzadko będziemy korzystać. Jakość zdjęć przy ISO 25 600 pozostawia wiele do życzenia. Zakres czasów otwarcia migawki tego modelu to 1/4000 s - 60 s. Dużym plusem OM-D jest zastosowanie najnowszego rozwiązania stabilizacji obrazu. Tu mamy do czynienia z pięciokierunkową stabilizacją, o której pisaliśmy w FK 3/2012.Model ma typowe dla lustrzanek tryby ekspozycji (P, A, S, M), inteligentną automatykę oraz bogaty wybór programów tematycznych. Zwolennicy efektów specjalnych w tym modelu znajdą bogaty wybór filtrów efektowych wraz z ich bracketingiem.Nowością w Olympusie jest funkcja Live Bulb umożliwiająca podgląd obrazu podczas fotografowania z czasem B. Tej możliwości nie ma żaden z konkurencyjnych aparatów. Olympusem wykonamy serie zdjęciowe do 11 zdjęć RAW lub 17 zdjęć JPEG z częstotliwością 9 kl./s (ostrość zablokowana na pierwszej klatce) lub 4,2 kl./s ze śledzeniem AF i stabilizacją obrazu. Podczas zapisywania serii zdjęć model Olympusa umożliwia dalszą obserwację obrazu.Systemy ustawiania ostrości oparty jest na detekcji kontrastu i działa dobrze, jednak nie dorównuje lustrzankom. W modelu OM-D mamy funkcję śledzenia ostrości, która sprawdza się w praktyce. W trudnych warunkach oświetleniowych system AF wspomagany jest światłem emitowanym przez wbudowane diody LED.
W Olympusie możemy „wywołać” RAW. JPEG-i możemy poddać zmianie rozmiaru, kadrowaniu, redukcji czerwonych oczu, kompensacji cienia, wprowadzić korekcję nasycenia, efekt sepii lub cz-b. Przy konwersji plików RAW do formy użytecznej w programie Olympus Viewer możemy dodać efekt filtrów (Pop-art, Zmiękczenie ostrości, Jasny i lekki kolor, Tonowanie światła, Ziarnisty film, Fotografia otworkowa, Diorama, Przetwarzanie crossowe, Dramatyczna tonacja, Delikatna Sepia, Podkreślone krawędzie
Etykiety:
Sprzęt i akcesoria FOTO
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
0 komentarze:
Prześlij komentarz